La grande finale - Spring 11

the AM escapades of an Insomniac

Maybe it was the sweaty sock smell in the Rigoberta Menchu hall
Maybe it was the sight of relieved people selling their books ASAP after their last exam
Maybe it was the IEEC newspaper that was shockingly empty for the first time
Maybe it was the depressing 24hr study-for-finals opening times at campus
Maybe it was the last bite of a lovely meatball at the salad bar (they should have those all week, bastards)

But whatever it was (probably all of the above) the shocking truth stroke me: my one and only, way too short, semester at San Francisco State is, officially, coming. to. an. end.

And maybe it was the unusual shitty weather of the last couple days
Maybe it was the thought that I might not even get to say a proper goodbye to some of my lovely new friends & acquaintances
Maybe it was the craving for chocolate at 11PM when all nearby stores were closed

But whatever depressed fucker it was, it triggered me to write this little sad story about the end of spring semester 2011.

For the sake of spreading the word, this time I’ll write the Finale in English. That is really nice of me, because this time I choose quantity over quality time with my dutch natives (sorry grandpops, this time y’ cant read it, I promise I will tell y’all when I’m back)

Because the inspiration flows firmly through my veins and because of lack of challenging finals (I choose my courses wisely) I have stated that I will make my own final essay. About some interesting and maybe not so interesting encounters and whatevermore will pop up in my mind. Blame the boogie.

Once upon a time, there was a little girl from a little town near the beach (currently living in Amsterdam for the past 2 yrs, don’t forget to mention that, the beachtown thing fitted better for the sake of the sentence) in the Lowlands, the country of neverending flatness. This little girl went on an adventure to the not so flat vibrant city life of hipstergaycapital San Francisco.

And what an adventure it was… I would like to state that studying abroad takes going abroad to a whole new level. Don’t get me wrong, the sweet taste of backpacking/ travelling and all that is wonderful but studying abroad makes you swallow and digest a new country, city, culture, people and adventures. It’s a challenge and whoever takes the chance with both hands, is most likely bound to experience the rollercoaster ride of your life. Don’t hesitate to let loose, get those hands high up in the sky during the ride because a city like San Francisco will hold your lovely bum tightly in the seat. Whoever visits this city will no doubt fall in love and sucked in to the adventurous life it has to offer.

I would like to make a comparison: living and trying to study in San Francisco is like the twin peaks.
For the ignorant among us: twin peaks are the two hills that offer an amazing 360 view on the city and the bay.There are (quite logically) two really big high peaks, but also a few downers.

The first stage is the well known exciting but really annoying and time consuming pre-departure stage. Common symptoms are: the feeling that every force on earth seems to hinder, sabotage or even prevent you from going abroad. Including too much and ineffective paperwork, scary visits to USA embassies and looking for money funds in every corner and couch.

The second stage can be defined as the arriving and settle down stage. Commonly known for establishing new friendships, a new home and getting accustomed to the new environment. There’s a irrefutable need for adventure, combined with high levels of adrenaline, testosterone and sexual arousal.

The third stage was the one that made my brains finally get working during a class about happiness.
Mr. Prof-to-be-but-still-no-PhD was talking about Hedonic Adaptation, a remarkable phenomenon in human beings. We are adept at becoming rapidly accustomed to sensory or physiologic changes. When you walk in from the bitter cold, the warmth of the crackling fire feels heavenly at first but you quickly get used to it and may even become overheated. The same phenomenon occurs with hedonic changes in life experiences, a new change can give you a big adrenaline-exciting-happiness boost in the beginning but there will be a moment where you become adapted to this new life situation.

And this is where the dip in twin peaks finally makes sense. Those moments after the second stage where you had great parties with your new BFF’s, adventured the best adventures and had great sex. Those are most likely the moments where you think:

Shit, what kind of exciting new stuff have I been doing lately?

Besides drinking, partying and having horrible hangovers? I can do that at home too..

Should I feel guilty I still haven’t seen Alcatraz? Haven’t biked the GG bridge? Alamo square? Baker Beach? Cliff House? Modern Art museums? Any freakin museum in general?

Damn, and then I felt guilty that I always miss my 8-inthemorning sexuality class. And that I missed 2 finals because of laziness and hangovers. And that I lied to my teachers that I was stuck on Houston Airport.

Horrible thought nr. 4 stroke: So apparently I’m messing up the first and foremost goal of this whole trip: study AND besides that I’m a shitty lousy lazy tourist.

At this moment, I recall the day like it was yesterday, it was 5.55PM 12th of april 2011.

To push away this horrible thought, I looked for comfort in the addiction called facebook. Bad call, Bad call. All I saw was the one awesome status update-photo-comment after the other. Luckily I did some research and Facebook takes the blame for this social comparison torture because they secretly changed the News Feed Settings to only show post of people you interact with most. For real, why would they do that? Making people feel bad who think their social lives are ruined? Indeed, it’s a vicious circle. So break it: click news feed, most recent, edit options, show post from > all your friends.
RELIEF! don’t worry, they are all still alive. Facebook is just mindfucking you like big brother.

This veer round made my day, because I finally saw all the boring updates of back-home. I should probably feel bad, but I laughed like a little devil when I realized I had so much more exciting, new, awesome adventures and events coming up. I just had to put a little more ass into it, take some hardcore action to fully enjoy my last months in SF.

On that 12th April, I set myself a new goal in life: Fight the Hedonic Adaptation! Every once in a while you should count your blessings, express gratitude for every little thing you are grateful of and you should always keep in mind what a lucky bastard you are. Try to enjoy the smallest things in life, optimism will open doors you never could imagine. Put those rose-coloured glasses on, they will fit you perfectly. Do something crazy, step out of your comfort zone. Set challenges, enjoy, share. Expand your horizon and interest. Open up your heart for new friends and get as much out of it as possible.

For real: Did you really just fly 10000000 miles overseas only to cling on your fellow studybudds from back home? Hell no! Did you sit on your sorry ass buttocks for 13 hours next to a smelly man, only to hang out with other international students? Let’s hope not because San Francisco has a lot to offer.
Go big, live large, eat that triple hamburger, say HELLA on the wrong moment, go to a giants game, smoke pot on hippie hill, eat burrito’s in the mission, go to Q-bar in Castro (Monday $1 drinks!), survive the night bus, dress crazy for the weirdest festivals, walk around in your birthday suit at Bay2Breakers, drink bottomless mimosa’s at Lime brunch, chill out on baker beach, go roller-skating in GG park, curse on Muni, post that on facebook, buy a sandwich for a hobo and best of all: make sure you are single because your American date will probably be the best and cheapest tour guide in town. Luckily San Francisco has a lot of great and goodlooking people wandering around, so get your swagga on.


A Short Note On This One: dont fall head over heels on the well-known hipster with his beard, curled&groomed moustache, sexy bike + helmet, vegan stickers on the helmet, beanie hat, a shoulderbag for the beanie hat, sarcastic T-shirt and skinny jeans. The first one you'll see can be quite intriguing and maybe sweep you of your feet, but don't be fooled: they are all fake copycats.





Back to the game because I have a pretty trustworthy gut feeling that Stage 4 had arrived in my twin-peaks theory and I am excited to pop this last month like it’s hot. I am well aware that according to my own theory I should experience very high levels of adrenaline kicking excitement. And I do, looking back at all the crazy things I did I can state that I kicked some adrenaline butt. Spring break Jamaica, snowboarding Lake Tahoe, Skydiving, Hiking in Yosemite, St. Patricksday, Bay 2 Breakers, Roadtrips, House party’s, NBA game, dress-up party’s and a fare share of great clubnights, pubcrawls and concerts. And the party is still not over, because there is a whole month coming up with 21st b’day, Viva Las Vegas, Grand Canyon, L.A., Miami and New York. And we will have the Grande Finale in San Francisco with the best Gay Pride evah (25th of june, be there!)


But I'm forgetting one little thing, actually a really big thing because without it my time here would be meaningless. Because this would never been as adrenalinebuttkickingass if it wasn’t for the amazing people I’ve met to join me on this sick 6 months holiday!
I have met the most interesting, open-minded, caring, mentally ill, adventurous, crazy, positive, mindblowing, smashed up people in my life and I wish I could take all of you back in my little suitcase to sweet ass Amsterdam in little Dutchieland. The people you’re surrounded with will deeply affect your actions and thoughts and in this case it turned out pretty good. A big thanks to all the wonderfull people I’ve met, you rocked my world!

And they all lived happily ever after and they were always more than welcome to crash my place in Amsterdam.

Cheers to that and now let’s get HELLA rowdy and enjoy this last week like you will never see daylight before!!!!!

P.S. for the alert people out there, I forgot on purpose to mention stage 5 in the theory. Just because that'll probably be the most depressing stage and I refuse, again REFUSE to think about what the hell Im gonna do back home.

Love 'n kisses,

Lian

Blote voetjes in het zand - een Heineken in je hand

No problem – This is the good life

Dit is poging numero 3 om een goede, kwalitatief hoogstaande en wellicht grappige blog te schrijven. Ik heb goede hoop dat het dit keer wel gaat lukken, al moet ik zeggen dat het het niet mijn favoriete tijdsbesteding is omdat het altijd zo lang duurt om te bedenken wat ik ook alweer heb uitgespookt… Zoveel gezien, zoveel gedaan. Probeer die indrukken maar eens op te schrijven, het klinkt lang niet zo leuk/mooi/gieren als het was. EN toch, en toch waag ik een poging. Ik wens jullie sterkte, hopend dat jullie het einde der teksten halen.

Vorige week was het eindelijk zover, met gierende vliegtuigbanden verlieten we San Francisco om deze prachtige stad in te ruilen voor de hagelwitte stranden van Jamaica. Team trouble, bestaande uit aussies/dutchies/Canadians hadden het brilliante plan om tijdens spring break naar Jamaica te gaan. Spring break is een big deal hier, amerikaanse studenten vliegen naar allerlei bestemmingen om zich eens flink te misdragen in de zon. En dat was precies wat wij ook van plan waren, alleen wij wilden ook nog aanzienlijk wat avonturen beleven en zo kwamen wij op het idée om naar Jamaica te gaan. Niet de eerste beste bestemming die voor de hand ligt, maar juist daarom des te interessanter.

Na een lange vlucht via Newark, kwamen we veilig aan in Jamaica. Tijdens de busreis naar ons hotel vielen we van de ene verbazing in de andere. Wat een mooi eiland, maar wat een verschillen in arm en rijk. Aan de ene kant van de weg stonden krottenwijken terwijl even verderop een gigantische 5 sterren all-inclusive spa hotel was gevestigd. Een eiland van grote tegenstellingen dus. Ik had natuurlijk al wat research gedaan, en Jamaica is een 3e wereldland en dat zie je heel duidelijk als je buiten de toeristische plekken gaat.

Aangekomen bij ons hotel, dat toch echt veeel mooier leek op de foto’s, werden we toch echt een beetje teleurgesteld. De swim-up-bar was toch maar niet voor ons bedoelt, de kamers waren klein en onze tourguides vertelden ons doodleuk dat spring break allang al over was. En dat betekende dat wij de enige jongeren in het hotel waren, hiephiephoera! De jongens van sunsplashtours gingen namelijk zelf ook de volgende dag naar huis… What the fuck? Het buffet werd stipt om 7 uur gecrasht door een tsjechische seniorenclub, inclusief spataderen en rimpelige oude mannetjes in te kleine zwembroekjes. En dit is nou zo’n moment dat je 2 dingen kunt doen.

1. Je kunt klagen, miepen en zeuren tot je erbij neervalt OF
2. Je denkt gewoon BOEIEN we maken er een topvakantie van!!!

En laat ik nou net het geluk hebben dat ik met een groep geweldige meiden op stap was, die er gewoon het beste van maken. En zo hoort het, we hebben gegiert en gelachen om al die oude walvissen in bikini’s die het diner crashten en al onze cake wegpikten. De rumpunches en vodka’s smaken prima om 3 uur ‘s middags en het is helemaal niet erg dat je het hele zwembad + Jacuzzi voor jezelf hebt. Het personeel was super aardig en het leek wel alsof we VIP’s waren met zoveel personeel en zo weinig gasten. Onze huis DJ Herby was waarschijnlijk ook blij wat jong vlees te zien, want het duurde niet lang voordat de reggaebeats uit de speakers bouncden. Dj Herby, onze 24hour stonede DJ ging los met de microfoon want ik weet niet hoe vaak ik heb gehoord: “JA MAN, spring break 2011, San Franciscan girls in tha houseeeeeee” en “look at the sexy ladies in the pool, this is a real partyyyy”. Haha yeah right.

Een levensles dus: Verwachtingen gaan samen met teleurstellingen. Maar mensen met optimisme in hun hart die de wereld bekijken door een positieve, roze bril hebben zoveel meer plezier in het leven! En ik moet zeggen, die roze bril zit heerlijk….

Het leuke van deze vakantie was dat we de Jamaicaanse cultuur echt hebben leren kennen. De jongens van sunsplashtours hebben ons alle ins and outs & do’s and donts verteld dus we wisten precies waar we heen moesten en hoe alles werkte. Toppertje dus, ze hebben vanalles voor ons geregeld en ze brachten ons overal heen in de jeep. Stappen in Jamaica is een waar avontuur, ik voelde me zo’n toerist toen we bijna de enige blanke dames waren in een gigantische club vol met locals. Maar dat is eigenlijk ook hoe het hoort, veel avontuurlijker dan in het buitenland opgescheept zitten met dronken amerikanen.

Als ik aan Jamaica denk, dan denk ik aan weed, rasta’s, chille vibe en reggae. Eigenlijk dus een groot stereotype, alleen het verbazingwekkende is dat alles precies zo is als ik dacht! Ik heb zoveel rastafari’s gezien, iedereen blowt en alles gaat hier 10x zo langzaam. Elke jamaicaan zegt no problem, this is Jamaica. Ja man, wangwan! En de muziek? na deze week ben ik zeker een grote fan geworden van reggae en dancehall. Perfecte muziek om op te dansen op een strandfeestje.
Blote voeten in het zand en een Heineken in je hand.

Alleen je voelt je zo’n lompe buitenlander op de dansvloer, want ze hebben hier crazy danceskills. Wow, de meiden hier kunnen schudden als de beste en dan vooral hun kont. Ookal staan ze helemaal stil, alsnog krijgen ze het voor elkaar om 1 voor 1 hun rechter en linker kont te bewegen. Gelukkig waren ze zo vriendelijk om ons een korte workshop te geven, dus na een beetje oefenen en flink wat cocktails gingen de white chicks ook los op de dansvloer! Alleen we moesten nog even wennen aan al het grinden en daggeren, kort door de bocht is dat eigenlijk gewoon dansend sexxen met je kleren aan. Best apart om te zien, maar ik dans toch liever in me eentje.
Al gaat dat niet zo makkelijk, want je wordt aan alle kanten benaderd en voordat je het weet sta je te dansen met een rasta. En helaas ontsnap je niet zo makkelijk want het woord Nee kennen ze hier niet. Gelukkig hadden we wat bodyguards uit Toronto en een paar locals die ons af en toe redden van een daggeraanval. En dat is een aanval, zoek daggeren maar op op youtube. You will be shocked.

We hebben ook ontdekt dat de nationale sport toeteren is. Onze taxichauffeur Chris was zo vriendelijk om ons even uit te leggen waarom iedereen altijd toetert. Het blijkt dus dat je om meerdere redenen kunt toeteren, ook al klinkt elke toeter hetzelfde. Je toetert sowieso bij elke bocht, bij elke auto die van de zijkant komt, bij stonede rastafari’s die op de weg zwieren, toeristen die niet weten waar ze moeten kijken en natuurlijk ook voor mooie dames. Ik vraag me nog steeds af waarom ze allemaal toeterden als wij langs de weg liepen, ik hoop om de mooie dames reden maar waarschijnlijk vallen wij in de categorie “verdwaalde toeristen toeter”. Tezamen met de dramatische rijstijl en al het getoeter is het een grote chaos op de weg.

Als echte avonturiers hebben we behalve drinken, feesten en zonnen ook nog iets actiefs gedaan. Allereerst een mooie tour op een zeilboot langs de kust, een mooie zonsondergang gezien en uiteindelijk belandt bij Ricks Café op de rotsen. Hier springen jongens van de cliffs voor geld, ze doen echt de gekste dingen, back-flips, dubbele salto’s en ze springen zelfs uit een hoge bomen.
Verder ook nog een tour gedaan door de watervallen, al zwemmend in prachtig mineraalwater langs watervallen in de jungle. Onze gids haalde vers fruit uit de bomen en liet ons van alles proeven en ruiken. Ik heb heel wat geleerd over hoe alles groeit, ik wist bijvoorbeeld niet dat een ananas in een struikje groeit. Elke plant produceert 1 ananas. En ik maar denken dat het een boom was….

Op de terugweg was het nog drama bij de security border van USA op het vliegveld in Texas. We moesten haasten voor onze vluch naar SF, maar waarschijnlijk vonden ze het idée van amsterdamse uitwisselings-studenten vanuit Jamaica een beetje verdacht. Of misschien zagen we er te vercrackt uit, maar Danae en ik moesten beide naar de extra security check. Het duurde eeuwen voordat we aan de beurt waren en na wat rondsnuffelen tussen stringetjes en slippers bleek er weinig aan de hand. Behalve dat wij onze vlucht hadden gemist… gelukkig konden we een uurtje later alsnog naar SF vertrekken. Toch een raar idée als je landt en zegt: jeej we zijn thuis! Yep, San Francisco is mijn nieuwe thuis.

Kort door de bocht: Jamaica was een top vakantie, veel gezien en genoten. Vooral van de relaxte cultuur en alle locals. Het ging prima met onze groep meiden, en dat vind ik best knap aangezien ik ze pas 3 maanden ken! Ik denk dat die roze bril ons goed doet. Ik houd ‘m voorlopig lekker op!

Het studentenleventje in San Francisco begint weer en iedereen zit gebruind en slaperig in de klas. Nog maar 6 weken colleges en dan zijn we alweer klaar, het gaat zo snel. Des te meer redenen om nog meer avonturen te beleven. We hebben heel wat dingen op onze to-do-list dus jullie zullen nog veel avonturen lezen!

Eind mei heb ik mijn final exams en dan ben ik alweer jarig en het leukste kado arriveert op vrijdag 20 mei, namelijk mijn papi en mami!! Daarna is het plan om mijn verjaardag te vieren in Las Vegas, een beetje als klap op de vuurpijl van dit semester want veel vrienden gaan begin juni alweer naar huis. Ik heb gelukkig nog 5 weken om rond te reizen, ik weet nog niet wat me exacte plannen zijn maar het belooft een wilde roadtrip te worden door USA. Waarschijnlijk richting San Diego, grand canyon, Texas, New Orleans, Miami en New York??? Wie weet waar ik belandt, maar het komt vast allemaal goed met me roze bril.

Dit was deel 1, wellicht heb ik nog meer inspiratie de komende dagen voor wat interessante dingen die ik heb ontdekt.

The Adventures Will Continue……..

Peace, love & respect

Wat tellen schapen als ze willen slapen?

Weetje nog......

Ken je dat gevoel van vroeger, je weet wel als je bijna jarig bent maar nogniethelemaal (nog 1 nachtje slapen!). Je wilt zoooo graag slapen omdat het dan sneller morgen is. Alleen het is zo gigantisch spannend dat je er niet van kunt slapen? Ik weet het nog wel, ik heb alles geprobeerd destijds: m'n ogen hard dichtknijpen in de hoop dat je uiteindelijk in slaap valt, schaapjes tellen of gewoon 1 t/m 1000 fluisteren...

En dat, dames en heren, dat gevoel heb ik nu! Ik heb zoveel zin om morgen op de real deal "American Spring Break" naar Jamaica te gaan, ik kan er gewoon niet van slapen! Eigenlijk wel grappig, ik ben al zo lang niet zenuwachtig geweest. Zelfs niet zo erg tijdens me reis naar SF! Ik denk dat het allemaal te maken heeft met verwachtingen, want 3 maanden geleden (jaja tijd gaat snel) had ik geen idee wat me allemaal te wachten stond. En nu? Ik weet precies wat er aankomende week gaat komen: lachen, gieren, brullen, feesten, klieren, smullen! 7 dagen lang feest in Jamaica, het eiland van Bob Marley, reggae en weed. De party-crew bestaat uit 2 gekke aussies, 2 amsterdammers en een prachtige dame uit Canada. De koffer moet nog gepakt worden (eerst nog 10 wasjes draaien) maar de bikini's, jurkjes & hakken liggen klaar en de reggae staat al op mijn ipod. IK HEB ER ZIN IN!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Verder heb ik nog wat andere avonturen beleeft. Vanavond ben ik naar een dansvoorstelling geweest van het ODC, een mooie voorstelling met modern, "contemporary" dance. In het begin een beetje wennen, soms leek het meer op een epileptische aanval maar na een tijdje was ik enorm onder de indruk! Ik snap nog steeds niet helemaal waarom ze dansen met opgestoken middelvingers en de titels waren ook een beetje vaag "I LOOK VACANTLY AT THE PACIFIC….THOUGH REGRET". Maar chapeau voor de dansers, wat een kracht, souplesse en controle!

hieronder een link naar een filmpje van ODC:


..........ik heb nog 1000 andere wilde avonturen die ik dolgraag met jullie zou willen delen maar helaas voor jullie (niet voor mij)wordt ik nu eindelijk een beetje slaperig dus daar moet ik misbruik van maken!! Dat scheelt me weer tot 1000 tellen!

Het was kort maar krachtig, wacht maar met spanning op mijn volgende avonturenblog. Ik zal zorgen dat het interessant leesvoer wordt!

adieu

Update maart

Jaaahoor het is weer zo ver, ik heb weer een spirituele-blog-ingeving. Het duurt altijd een paar weken maar dan heb je ook wat! Deze keer op een andere site, vanwege een betere vormgeving :).

In deze blog doen we het even anders, geen chronologische feitjes maar lekker onsamenhangend van voor-naar-achter. Dus ik begin bij het einde van de toekomst en ga terug naar het verleden, dus jullie gaan eigenlijk terug in de tijd terwijl de klok verder tikt in de toekomst als je dit leest.
what???

Afgelopen zondag zijn we naar de zondagviering geweest van de Glide church. Het was zomaar een idee ontstaan op zaterdagavond, en dat soort bevlogen ideeen zijn vaak het leukste! Glide is een kerk met een gigantische gemeenschap die zich onder andere inzet voor daklozen. Ze hebben een budget van 17 miljoen per jaar en serveren dagelijks 3 maaltijden voor gezinnen, daklozen en andere hulpbehoevende mensen. Heel mooi om te zien hoe allerlei soorten mensen daar samen komen. Iedereen is welkom, alle kleuren van de regenboog ongeacht huidskleur, seksuele geaardheid, arm of rijk. Alleen in deze kerk zit een dakloze naast een gebruinde, blonde, botox moeder met neptieten. Het is een muzikaal goed begin van je dag door de band met drums en saxophoon en het swingende gospelkoor. Ik ben totaal niet gelovig, maar je wordt best wel heel blij van dat geswing.

Afgelopen zaterdag kan goed worden samengevat met 1 woord: ETEN. We gingen naar de Farmers Market bij de Ferry Building en alles draait daar om eten. Ze hebben hier het beste fruit, vis en andere delicatessen. En het leukste is: je kunt het bijna allemaal proeven! We hebben flink inkopen gedaan voor ons bourgondische diner die avond. Lekker gegeten met ze 4en en uiteindelijk allemaal netjes naar bed gegaan, ik was helemaal gebroken van de dagen daarvoor... 


Afgelopen week was best wel slopend. Ik moest nog aardig wat dingen regelen voor de wijnproeverij trip die ik moest organiseren (ben zelf trouwens niet heen geweest) en verder stonden er weer veel uitjes in de planning. Ik ben donderdag naar het Modern Art Museum geweest, ze hebben een hele mooie collectie met o.a. Dali, Andy Warhol en Picasso. Hierna heeerlijk gegeten in Q, een restaurantje in Richmond met goed eten en lekkere sangria! Ik was helemaal blij omdat mijn net-nieuwe-zelf-in-elkaar-geflanste-nep-ID hier werkte! Daarna naar deThursday Night Socialites geweest, de wekelijkse borrel van de IEEC. Even een dansje gewaagd op de oldschool beats in Buckshot waar mijn nep Id ook werkte, muahaha moment of victory.

Op vrijdag heb ik een poging gedaan om het weekend goed in te luiden met een uurtje yoga! Ik had nog spierpijn van het sporten die week en ik was te enthousiast om me tenen aan te raken, dus ik liep een beetje moeilijk de les uit... Maar ik ben niet te stoppen, die avond was het tijd voor Low End Theory, een goed dubstep feestje in een mooie club. Ook daar weer wat gelukzalige momentjes beleeft.Mijn Faka id werkte weer, de muziek was ziek en de bass trilde door je lichaam. Good sfeertje, gezellige mensen, iedereen stoned, veel gelachen en non-stop 5 uur dansen!

Ik had afgelopen week veel mid-terms en quizzes dus het was leren geblazen. Het is niet heel erg moeilijk, maar het is wel veel werk. Maar na een week hard studeren smaakt een borrel in de kroeg natuurlijk veel lekkerder. Verder gaat het goed op school, ik probeer alles bij te houden maar dat loopt nog wel eens in de soep omdat er elke dag wel iets gelezen of ingeleverd moet worden. De meeste lessen zijn hier erg interessant maar dat komt vooral door de docenten, die zijn zoveel leuker dan op de UvA. Ze hebben een goed gevoel voor humor, veel zelfspot en ze weten hoe ze lessen interessant moeten houden.
Bij het vak Training & Development deden we een analyse van de taken van een pornoster. Teacher: “what do you really need to have/know/do if you wanna be a hella good pornstar?” Student: “be smokin’ hot”.
Of de docent zingt liedjes voor het vak Psychology of Human Sexual Behavior. Helaas had ik me verslapen, maar het liedje ging zo:

Scrotum, scroctum
S-C-R-O-T-U-M
Scrotum, scrotum
to the testicles it is a friend...
(musical breakdown: Da-doom-doom-doom)
It’s baggy, it’s shaggy, it’s covered with hair
what would you do if it wasn’t there?
Scrotum, scrotum
S-C-R-O-T-U
hangin’ right beneath you
S-C-R-O-T-U-M.

De afgelopen weken heb ik aardig wat uitstapjes gemaakt. Ik ben naar de Universiteit van Berkeley geweest, een gigantisch mooie universiteit met veel geschiedenis en mooie gebouwen. Studenten betalen hier de hoofdprijs, rond de 20.000 per jaar voor collegegeld en een kamer! Dat is nog eens wat anders dan in Nederland, wij zijn verwend met onze stufi!

Verder hebben we nog een deel meegemaakt van de chinese parade in de stad. San Francisco heeft de grootste chinese bevolking buiten china zelf en het chinese nieuwjaar wordt hier groots gevierd. Het hoogtepunt was de chinese parade met vuurwerk, draken en vooral heel veel konijnen. En dan bedoel ik: heeel veel lieve kleine chinese kindjes in konijnenpakjes!!! Als je me goed kent, dan weet je dat ik een zwak heb voor lieve kleine kindjes die niet huilen of zeuren. Met name kleine jongetjes in konijnenpakjes. Ik wilde ze allemaal mee naar huis nemen! Jammer genoeg regende het dus we zijn niet lang genoeg gebleven om een paar te ontvoeren. Maar dat is misschien maar goed ook...

Ik ben een regelrechte ramp als het aankomt op dagboeken bijhouden en verhaaltjes schrijven. En dat is zo jammer, want ik heb echt moeite met het herrinneren wat ik allemaal heb gedaan! Mijn mamsie had me een reisdagboek kado gegeven en ik was zo gemotiveerd om het bij te houden maar helaas zijn er nog maar 3 pagina’s beschreven. Ik probeer toch sommige dingen bij te houden, dus ik probeer alle opvallende dingen in mijn telefoon te zetten zodat ik er ooit een verhaaltje van kan maken. Helaas is dit goede voornemen ook nog geen succes. Dus nu heb ik een nieuw voornemen, ten eerste veel vaker een blog plaatsen met foto’s op blogspot en ten tweede een boekje bijhouden met korte verhaaltjes over plaatsen waar ik ben geweest en wat ik heb gedaan. Hopelijk werkt dit wel!

Mijn pa vroeg me laatst op skype hoe anders de Amerikaanse cultuur is en wat er nou zo opvallend is. Toen moest ik even nadenken, omdat ik na 2 maanden eigenlijk al gewend ben aan de verschillen maar ik kan toch wat opvallende dingen vermelden.

Ik denk dat Amerikanen het hele idee van integratie niet zo belangrijk vinden als Nederland. Wij vinden het belangrijk dat iedereen Nederlands spreekt en leest of in ieder geval op de hoogte is van de Nederlandse cultuur. In San Francisco is dit totaal niet aan de orde, in de bus wordt in het spaans omgeroepen dat de voorste zitplaatsen voor ouderen zijn en sommige reclames in de metro zijn volledig in het chinees.
Amerikanen willen je graag helpen, je wordt altijd vriendelijk begroet in de winkel en bij Traders Joe (supermarkt) vraagt zelfs de cassiere hoe je dag was. Wij als nuchtere Nederlanders zouden het nep vinden, maar het is gewoon een deel van de cultuur.

Hoe vaak gebeurd het in NL

-          Dat onbekenden in de bus een gezellig praatje maken. Ik heb hele gesprekken gevoerd met een Italiaanse meneer over Europa en of ik wel veilig thuis zou komen.

-          Oma’s elkaar complimentjes geven over de kleur van hun trolley

-          Mensen geld geven aan daklozen

-          Dat je koekjes aangeboden krijgt van een jongen en z’n moeder omdat er nog precies 3 over waren en wij er zo gezellig bij zaten met ze 3en

-          Dat mensen oprecht de tijd nemen om je uit te leggen waar je heen moet

Ik kan nog duizenden voorbeelden geven, bijvoorbeeld de Amerikaanse studenten in mijn lessen die je uitnodigen voor feestjes en weekendjes omdat ze je graag willen introduceren aan nieuwe mensen. Of mensen in de taxi die terugrijden omdat ze me zagen staan in de regen wachtend op lege taxi’s, we moesten dezelfde kant uit en ik mocht gezellig met ze meerijden!

Ken je trouwens die films waarin donkere straten nog griezeliger worden door rook dat uit putten komt? Ik dacht dat het gewoon verzonnen was maar niets is minder waar. Er komen werkelijkwaar hele stoomwolken uit de put!

En wist je dat de maan hier veel groter lijkt en dat je ‘m zelfs overdag heel duidelijk ziet?

En wist je dat het zien van palmbomen een significant positief effect heeft op je humeur? Ik wordt best wel blij als ik er eentje tegenkom op de campus. Gewoon omdat ik het associeer met een tropisch eiland en zon.

En wist je ook dat het hier voor het eerst in 35 jaar een piepklein beetje heeft gesneeuwd? Iedereen was er over aan het praten en speculeren wanneer de witte wonders zouden neerdwarrelen. Helaas bleef het bij 3 nattesneeuwdruppels in de wijk Sunset, maar toch stond het in de krant!

Wat gaat de tijd snel trouwens, ik ben hier al bijna 2 maanden dus 1/3 van mijn avontuur is al voorbij! Gelukkig heb ik nog zoooooveel leuke dingen in de planning staan:

-          Aankomend weekend Lake Tahoe: snowboarden in de poedersneeuw en feesten in een huis met 50 mensen en een hottub

-          Goede feestjes met o.a.  Boys Noize, Afrojack, Flying Lotus etc etc. Alle grote DJ’s uit europa doen ook een tour in California alleen hier zijn ze niet zo bekend dus het is super goedkoop in vergelijking met NL

-          Trip naar hoofdkantoor facebook & google

-          Kamperen in Yosemite: deze trip ga ik ook organiseren, yosemite is een heel groot en mooi natuurpark.

-          Naar Las Vegas voor mijn 21e verjaardag

-          Spring break Jamaica!!! Hier heb ik nog het meeste zin in! De enige echte amerikaanse spring break ervaring in Negril, Jamaica. All-inclusive, 7 dagen feest!

En wie weet wat er nog allemaal komen gaat!

Lieve mensen, nog een kleine noot.
Excuses voor iedereen die prachtige mailtjes heeft gemaakt en geen reacties heeft terug gekregen.
Ik moet me diep schamen.
Excuses voor alle niet na gekomen beloftes over skype.
Ik moet me diep schamen.

Ik ben normaal al een drama in sociaal contact (terug smsen, bellen, mailen, converseren) en dit verergert blijkbaar naar mate de afstand groter wordt. Ik heb al 3 weken  een stapeltje postcards liggen, geadresseerd en al maar zonder tekst. Die zijn nog steeds de deur niet uit. Ik probeer alle verjaardagen te onthouden, maar mijn kalender hangt nog op januari.

Maar gelukkig hebben jullie het in Nederland ook druk genoeg! Ik zie van alles voorbij komen over carnaval, school, afstuderen, nieuw huis, wintersport, werken en feestjes. Stiekem ben ik soms best sip dat ik dingen moet missen, want ik mis echt de gezelligheid van familie, vrienden en roommies!

Nog een wijze les:

Don't cry because it's over. Smile because it happened - Dr. Seuss (1904 - 1991)

Ci-ta-ten

Om de zoveel tijd vliegen de quotes, citaten, gezegdes en oneliners je om de oren. Sommige onzinnig, anderen klinken mooi maar hebben geen betekenisvolle context. En dan heb je sommige, die zijn fenomenaal. Met name door de context:

Celebrate LIFE! – Pastoor Karen
Bbegin van de celebration Sunday in de Glide Memorial Church

Life is what happens to you while you're busy making other plans – John Lennon
Het heerlijke gevoel dat me bekroop terwijl ik bezig was mijn zoveelste what-to-do lijst te maken. Ik weet niet waarom ik ze blijf maken, ik raak ze toch kwijt...

Life begins where your comfort zone ends - denk out of the box, doe dingen die je normaal nooit zou doen. Daar wordt je blij van. echt waar.

Realize that true happiness lies within you. Waste no time and effort searching for peace and contentment and joy in the world outside. Remember that there is no happiness in having or in getting, but only in giving. Reach out. Share. Smile. Hug. Happiness is a perfume you cannot pour on others without getting a few drops on yourself. - Og Mandino (1923 - 1996)

Helemaal gelijk Mr. Mandino. Knuffelen met onbekenden is best grappig op de vroege zondag morgen!

Smile. It's the second best thing you can do with your lips - Unknown

Wat is dan de eerste?

Do not look at the world through your head, look at it through your heart.- Ketut liyer

 

"My sister, my brother, do you have love in your heart?"